jego palec lunął gorący deszcz.<br>- Co panu szanownemu jest? - zapytał wstydliwie i omdlewająca. Sam zaś uspokoił się trochę, ponieważ uczuł obok siebie żywą istotę. Najbardziej bałby się;, w tej chwili samotności. Ale żywa istota zachowywała się nader dziwnie. W każdym razie nie zdradzała zupełnie oznak życia. Wiedział, że znajduje się tui obok niego, przywarta do płotu, lecz jej absolutna nieruchliwość i milczenie napajały, go taką niepewnością, że zdecydował się i znowu wyciągnął rękę. Wtedy ponownie natknął się na coś gorącego i zalanego wadą .<br>&lt;page nr=160&gt;<br> W tej chwili wolałby pomyśleć, że w istocie włożył rękę do wrzątku, niż domyślać się prawdy. Przecież myśl