gdzie akumulacja i wywiewanie przeplatają się i występują zarówno latem, jak i zimą.<br>M. Mellor (1959) ogłosił wyniki czteroletnich pomiarów w rejonie australijskiej stacji "Mawson" (Antarktyda Wschodnia), z których wynika, że ogólny wiatrowy transport śniegu odbywający się w poprzek 1 km odcinka wybrzeża wynosi 22 mln t rocznie. Na transport turbulentny przypada z tego 21 mln t, natomiast na saltację 1,2 mln t. Ogólną masę zwiewanego śniegu z całej powierzchni Antarktydy Mellor oszacował na ok. 190 km (wody) rocznie. Inne źródła podają wielkość 20 (310) km (Dołguszyn, Osipowa, 1989). F. Loewe (1960) natomiast uważa, że ten rodzaj ablacji w przypadku