towarem, lepiej postrzegany był pragmatyzm. Ale czas pragmatyzmu, zdaniem Zielonych, minął. Historia, po swoim oficjalnym końcu, zaczyna się od nowa.<br><br>Podobnie mówili jesienią ubiegłego roku, gdy powstanie partii budziło szerokie komentarze. Media albo wyśmiewały "ekologiczno-światopoglądowe &lt;orig&gt;oszołomstwo&lt;/&gt;", albo obwieszczały narodziny "nowej lewicy" - budującej tożsamość na wyrazistej ideologii, a nie na tuszowanej &lt;orig&gt;pezetperowskiej&lt;/&gt; przeszłości członków. Sami Zieloni konsekwentnie zaznaczali za niemieckimi kolegami, że nie są ani z prawej, ani z lewej, tylko z przodu sceny politycznej. Szczycili się "polityczną naiwnością" - jako przeciwieństwem zblazowanego cynizmu elit - oraz siłą intelektualną. Ich świeżość uwiodła postaci uważane wcześniej za apolityczne, wśród nich feministki - Kingę Dunin, Agnieszkę