litości, lecz gdy przebaczał, <br>przebaczał całkowicie, do dna. Natychmiast też po cofnięciu klątwy wstawiono <br>w pustą ramę ołtarza inny obraz Madonny na znak, że tamta sprawa została zakończona <br>i nie ma co do niej powracać. Lecz pan Sapieha nie wiedział o tym i ze drżeniem <br>przestąpił próg oratorium. Klęknął, ukrywając twarz w dłoniach, i nagle, z niewymownym <br>wzruszeniem odczuł to samo, co niegdyś na tym miejscu: zapalenie ducha, wzniesienie <br>się ku niepowszednim wyżynom, przeniknięcie Bogiem tak silne, że łzy radości, <br>błogosławione łzy świętych, popłynęły mu strumieniem z oczu. Takie uskrzydlenie <br>duszy mogło być tylko dziełem Maryi, bez pośrednictwa której człowiek nie