spotkał się z niejednoznacznym przyjęciem w literaturze ekonomicznej. Z jednej strony, poddawano go krytyce. Zwracano np. uwagę na dość arbitralny dobór zmiennych wchodzących w skład menedżerskiej funkcji użyteczności, na to, że nie ma w gruncie rzeczy podstaw do jednakowego traktowania tych zmiennych, a nawet zarzucano twórcy modelu, że miesza kwestię tworzenia zysku z kwestią jego podziału (gdyż od zysku zależy stopień realizacji pozostałych celów). Z drugiej strony, omawiany model znalazł trwałe miejsce w literaturze. Nawiązywało do niego wielu autorów (np. J.H. Williamson oraz M.C. Jenkins i W.H. Meckling), którzy wzbogacając analizę O.E. Williamsona dochodzili ostatecznie do zbliżonych