po prostu inne wobec <br>wszelkiego bytu, jest niebytem (niem. das Nicht Seinde)" -pisał Heidegger, <br>podkreślając, że niebyt ciągle jest przedmiotem poznania, a więc 'nicością <br>&lt;page nr=295&gt;<br>wyobrażoną', czyli pomyślaną jako negacja bytu. Podkreślał, że definicja <br>'nicości' jako niebytu wywodzi się z tradycji greckiej. &lt;q&gt;"Metafizyka starożytna pojmuje 'nicość' jako niebyt, to znaczy bezpostaciowe tworzywo, które samo w sobie nie może się upostaciować i przekształcić w byt upostaciowany. [...] Tym, co bytuje, jest forma".&lt;/&gt; <br>O'nicości właściwej' ('nicości absolutnej') Heidegger pisał: &lt;q&gt;"Co się zaś tyczy 'nicości właściwej', czyż nie jest to owo utajone, niemniej przeto w e w n ę t r z - n i e s