trafiła do Ravensbrück. Ktoś stojący w drzwiach nareszcie odwrócił się i wszedł z powrotem do środka. W oszczędnym świetle, padającym z sieni, Michał rozpoznał barczystą sylwetkę szwagra Kulów, stolarza Tylki. Pies się uspokoił, wszystko było w porządku.<br>Dom Wassermanów stał w głębi rozległego ogrodu, kilkadziesiąt metrów od ulicy i prawie tyle samo od domu Kulów. Ściskając w ręku zabrany z domu nóż kuchenny, przeszedł najpierw po ciemku wszystkie pomieszczenia, ale nie natrafił na nic niebezpiecznego. Wrócił do pierwszego pomieszczenia, zaciągnął zasłony - na szczęście były szczelne, z ciemnego adamaszku - i rozpoczął systematycznie przeszukiwać wnętrza. Wyciągał szuflady z wszystkich biurek, delikatnie opukiwał ściany, podejrzliwie