jako pierwszy zaczął małpować. Pogoda psuła się z minuty na minutę, od dłuższego czasu wiał bardzo silny wiatr. W tych niesprzyjających warunkach, po kilku godzinach dotarliśmy do najwyższego punktu osiągniętego ostatnim razem (piąte stanowisko). Ostatni odcinek robił wrażenie, że "puści" klasycznie. Asekurowany przez Zbyszka ruszyłem do góry, zmagając się nie tyle z trudnościami, co z coraz gwałtowniejszym wiatrem. W tym czasie dochodził do stanowiska Kuba, walcząc zarówno z wiatrem jak i ze swoimi "patentami". Po przejściu kilkunastu metrów moja prawa ręka odmówiła współpracy (łokieć tenisisty). W związku z tym Zbyszek przejął prowadzenie. Po dojściu do miejsca osiągniętego przeze mnie, okazało się