takimi ludźmi warto być w Wenecji. Także po to, by zaistnieć w filmowym świecie. W tym roku to marzenie polskich twórców pozostało nie spełnione. <br>z Włoch <br>&lt;au&gt;Sylwia WYSOCKA&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;page nr=24&gt;<br>&lt;tit&gt;Film&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Lwy w złoconych ramach&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;&lt;name type="tit"&gt;Quo vadis&lt;/&gt; nie wytrzymuje porównania z nominowanym do &lt;name type="tit"&gt;Oscara&lt;/&gt; w 1967 r. &lt;name type="tit"&gt;Faraonem&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br>Wypada zacząć od zdania tyleż oczywistego, co niepopularnego: "&lt;name type="tit"&gt;Quo vadis&lt;/&gt;" Henryka Sienkiewicza, pomimo niemałej poczytności na świecie, nie jest powieścią wybitną. W Polsce, z braku konkurencji, uchodzi za głębokie dzieło religijne. Jego bohater jednak przyjmuje chrzest, ponieważ podoba mu się pewna panienka - niezbadane są wyroki boskie, ale ten akurat fakt uniemożliwia pisarzowi zajęcie się na