lepiej, im prostsze są owe założenia. Ale za tę prostotę trzeba zapłacić i cena jest zawsze w tej samej walucie: jest nią większa złożoność środków dedukcyjnych prowadzących od założeń do ich sprawdzalnych konsekwencji (dobrą ilustracją skompensowania dedukcyjnej złożoności przez prostotę założeń jest pochodzący od Georga Rascha model pomiaru uzdolnień ). O tym samym poucza nas historia wyżej rozwiniętych dyscyplin przyrodniczych. Nie widać powodu, aby w naukach społecznych miało być inaczej.<br> Taka jest zresztą tendencja, którą łatwo zaobserwować rozejrzawszy się nieco w odpowiednich działach literatury socjologicznej i psychologicznej ostatnich lat. Stopień ich matematycznego wyrafinowania jest nieporównywalny z tym, co się jeszcze stosunkowo niedawno pisywało