obdarzony silną wrażliwością na to piękno poszukuje spontanicznie<br>możliwie jak najczęstszych, długotrwałych kontaktów z naturą; stale też<br>utrzymuje żywą postawę estetyczną wobec przyrody; niekiedy następuje<br>świadome doskonalenie tej postawy, zaostrzanie wrażliwości, pogłębianie<br>przeżyć estetycznych oraz samoświadomości estetycznej w tym względzie.<br> Następne pytanie co do stanów estetyczności dotyczy warunków<br>powstania czy uaktywnienia postawy estetycznej wobec przyrody. I tutaj<br>zarysowuje się kilka możliwości:<br> 1) jest świadomym, celowym, funkcjonalnym zamiarem Stwórcy przyrody,<br>by była ona nie tylko wykorzystywana praktycznie, lecz nadto<br>podziwiana, kochana, przeżywana jako piękna; to stanowisko religijnej<br>proweniencji zajmowane jest stosunkowo często, oczywiście przez osoby<br>wierzące; może to być wersja chrześcijańska, buddyjska