obliczyli orbitę oraz przypuszczalne położenie tajemniczej masy. Choć wyniki obydwu uczonych były zgodne, Francuz miał więcej szczęścia. To właśnie jego efemerydę wykorzystał Johann Gottfried Gale (1812-1910) z Obserwatorium Berlińskiego w poszukiwaniach, które 23 września 1846 roku doprowadziły do odnalezienia na niebie Neptuna. (Był to sukces, który Galle później zdyskontował, ubiegając się z powodzeniem o stanowisko dyrektora Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Wrocławskiego; funkcję tę pełnił w latach 1851-1897).<br>Po odkryciu Neptuna program tropienia ewentualnych dalszych planet Układu Słonecznego wydawał się dość wyraźnie zarysowany: z jednej strony, coraz dokładniejsze obserwacje najdalszych planet pozwalały szukać w ich ruchach zaburzeń, które można by przypisać