i zmarł po przepłynięciu do Otranto. Elżbieta nie poddała się wtedy żadnym naciskom. Nie wyszła ponownie za mąż, lecz oddała swe majętności, aby służyły chorym. Początkowo osiadła z dziećmi w Eisenach; następnie w Marburgu, gdzie założyła szpital dedykowany św. Franciszkowi. Kierowana surową ręką mistrza duchowego Konrada, w całkowitym wyrzeczeniu i ubóstwie służyła (być może jako pierwsza tercjarka Germanii) chorym i ubogim. Wycieńczona ofiarnym życiem zmarła w nocy z 16 na 17 listopada 1231 r. Kanonizowana cztery lata później, została wybrana patronką trzeciego zakonu franciszkańskiego. Albert był już wówczas dominikaninem po studiach w Padwie i uczył w Kolonii (potem także w Hildesheim