grymasy śmiechu. Trącanie się kieliszkami, poklepywanie się po ramieniu, wyrazy ,,bezgranicznego zdziwienia", szukania w odległej pamięci, gratulowania, potrząsania ręką i całuje-rączkowania, przy równoczesnym podrywaniu się na baczność. Światło powoli marnieje.<br>Ź<br>Noc wigilijna. Rynek flamandzkiego miasteczka. Kamieniczki metrowe i coraz mniejsze. Powrót z pasterki odprawianej przez księdza Polaka dla uchodźców Polaków. Głosy, strzępy kolęd, mocnych wyrazów i śmiechy. Z głębi nieoświetlonej sceny zbliżające<br>się głosy. Wkrótce Georges-La-Tourowe światło wyjawi trzy postacie ślizgające się po oszronionym chodniku.<br>KLARA klaska w dłonie z radości Cudowne. Ten chór. Te kolędy przepełnione tęsknotą. Ta dusza słowiańska... (rozgląda się) Noc idealna... wymarzona na