obieg. Sam jego status nie odnosił się do tego czy owego aspektu rzeczywistości, lecz oznaczał odmowę wobec całego systemu. Literatura drugiego obiegu narażona była na kłopoty, szykany, areszty, później na internowanie. Wymagała więc ryzyka i śmiałości osobistej, by zdobyć nowe możliwości literackie i nową perspektywę. Ale i te dążenia nie uchroniły jej w stanie wojennym od pewnych deformacji. <br>Mimo skrajnie nieprzychylnych warunków, a niekiedy i poważnego ryzyka - literatura polska tej epoki stawiła czoła wyzwaniom i osiągnęła pokaźny dorobek. Można by przypuścić, że warunki, w jakich egzystowała, odbiją się na jej poziomie, a więc i trwałym dorobku. Tymczasem, jak się zdaje, sądząc