Rozumiejąc dobrze polską rację stanu, optowano dość powszechnie za praktyczną tolerancją wobec wyznań protestanckich. W przerwie pomiędzy zgonem Zygmunta Augusta a obiorem współinicjatora nocy św.<br>Bartłomieja, Henryka Walezego, uchwalono przecież wspomnianą już konfederację warszawską (1573), gwarantującą pokój wyznaniowy w państwie. Na forum sejmowym wreszcie, w przypadku braku ogólnej zgody na uchwalenie pewnych konstytucji, dochodziło do tak zwanego "ucierania głosów". Przeciwnicy nowej ustawy nie występowali z publicznym protestem lub po prostu w odpowiednim momencie wychodzili z sali obrad.<br>Dopóki nie zbrakło siły Zarówno ostatni z Jagiellonów, jak i Stefan Batory, a w początkach rządów jeszcze nawet i Zygmunt III Waza, mogli liczyć