hedoniczną jakość pojawiającego się zapachu i sposób użytkowania terenu.<br>&lt;gap reason="tab"&gt;<br>Przewidywano, że procedury udzielania licencji na działalność związaną z emisją odorantów mogą być oparte na klasyfikacji polegającej na ocenach potencjalnej uciążliwości - umożliwiającej zróżnicowanie wymagań stawianych ocenom oddziaływania na środowisko. W tabeli 9.6 przedstawiono jedną z propozycji klasyfikacji. Za miarę potencjalnej uciążliwości uznano ilość emitowanych zanieczyszczeń(LJZE [jz/m3] ˇ V [m3/h]) i hedoniczną jakość ich zapachu (określaną odorymetrycznie przez porównanie z wybranym wzorcem minimum hedonicznego).<br>&lt;gap reason="tab"&gt;<br>Poszczególne graniczne wartości emisji zaproponowano na podstawie wyników badań kilkunastu obiektów emitujących gazy o zapachu nieprzyjemnym (klasa H1).<br>Pierwszymi aktami prawnymi, w których zapisano obowiązek ograniczania