chwile w czasie okupacji hitlerowskiej. Zadaję sobie czasem pytanie czy prócz mnie żyje jeszcze ktoś, kto tak wyraziście zapamiętał tamte złe dni. Chyba nie. Splot okoliczności sprawił, że wypadki, następujące wówczas po sobie, tak silnie wyryły się w mojej pamięci.<br>Ja miałem wówczas osiem lat, mój brat Andrzej dwanaście. Byliśmy "uciekinierami ze wschodu". Tak nas powszechnie nazywano. Kiedy znaleźliśmy się w Zakopanem po dwuletniej tułaczce, przygarnęły nas siostry urszulanki do swojego sierocińca. Dały nam dach nad głową, strawę i poczucie bezpieczeństwa czyli wszystko, czego nie mieliśmy od początku wojny.<br><br>&lt;tit&gt;Jak w raju&lt;/&gt;<br><br>Sierociniec jak sierociniec. Nie był na pewno domem wczasowym