hrabia nie trzymał, bo nie miał już lasów i pieniędzy nie miał, ostatni gajowy odszedł uwożąc za długi chałupę, resztę później rozebrano do czystego kamienia, tego bowiem nie sposób było udźwignąć ani porąbać. Kamień ogromny, około metra średnicy, ociosany na płytę stołową, z wyrytymi nazwiskami wielkich panów, którzy przy nim ucztowali polując tu za dobrych czasów.<br>Przy kamieniu stali Władek i Jesionowski przytrzymując końce drabiny, żeby się nie przechyliła. Na drabinie leżał Staszek. Był bardzo blady, ale przytomny.<br>- Widziałeś? Coś podobnego! Tak mi to nie na rękę skarżył się - nie masz pojęcia...<br>- Wierzę panu, młody człowieku. Może pan unieść tę rękę