nie ma nadzwyczajnego, rzecz powtarza się od Adama: normalny pociąg do kobiety, szczęśliwy przypuszczalnie dobór seksualny, prawidłowa wewnętrzna selekcja itd. Poza tym za jedną sekundę zmysłowego szczęścia czy nie oddają ludzie wszystkiego?" Był bardzo zmysłowy, czasem nawet do rozpusty, a jednocześnie umiał połączyć w sobie te przymioty z liryczną wprost uczuciowością. "Rebeko! - powtarzał uroczyście, zachwycony samą my ślą o niej - kiedyż znowu ujrzę cudowną linię twego ciała, twój brzuch obsadzony liliami?" Po chwili jednak zmienił się: lekkomyślny i cyniczny, zakończył ten prawie że salomonowy wykrzyknik nieprzyzwoitym, męskim powiedzeniem - "My ludzie prości, nam byle pospać z kobietką" - lub czymś jeszcze gorszym.<br>Wpadł