dworu, chłodny od nocnego powietrza, obchodził sad i był u kóz. - Zapowiada się piękna noc, tyle gwiazd, wiatr ustał.<br>- To bardzo dobrze, bo musimy iść, pora na nas - rzekł Jassmont.<br>- Naprawdę już musicie, nie możecie jeszcze chwilę zostać, pośpiewamy kolędy, wypijemy po kieliszku... - poprosił Konstanty, spojrzał wyczekująco na siostrę. Stefa udała, że coś poprawia na stole.<br>- Nie, Kostek, już musimy, wystarczy, było bardzo miło - potwierdziła Róża. <br>Powietrze ostre, niczym wypolerowane i wyszykowane na wielką okazję lodowate gwiazdy na czarnym niebie. Pośród nocy, chłodu, który był oswojony, i śniegu niósł się przez Wrzosów śpiew: "Stille Nacht, heilige Nacht! Alles schläft, einsam wacht