bita zawartej w nim informacji. W wersji angielskiej, zamiast przez najzupełniej wystarczające 23 słowa, brniemy przez 47: wiersz jest dokładnie dwa razy za długi. Gdy zdamy sobie z tego sprawę, nietrudno nam będzie zrozumieć, co sprawiło, że Jewtuszenko zdołał wyprodukować do tej pory 43 zbiory wierszy. Trudniej pojąć, jakim cudem udało się poetów takich jak Richard Wilbur, James Dickey, Stanley Kunitz czy - nazwisko w tym kontekście najbardziej niepojęte - John Updike skłonić do przetłumaczenia garści utworów tak niewątpliwie rozwlekłych, pompatycznych, po prostu - złych.<br> Nie tracę tu bynajmniej z oczu faktu, że w oryginalnych wersjach rosyjskich powtórzenia i retoryczne zawijasy mogły być nieco