przekonać. W życiu Mani zresztą niewiele się po ślubie zmieni. Będzie nadal służyć w Maleniu. "Dopokąd Polska nie wzejdzie, miejsce mojego musowo w lesie, bo łobuzy zarutko by mi go wzieni" - twierdziła rzeczowo Mania. Dość szybko też pogodziła się z niemożliwością "ugoszczenia państwa". Promieniała radością, cieszyło ją wszystko.<br><br>Przed południowym udojem udano się w podwórze. Borowski osobiście wyprowadził z obory dorodną krowę, ustrojoną w wieniec z bibułkowych róż i w jedlinę przyczepioną do rogów. Wręczył dziewczynie łańcuch. W asyście "państwa" i pracowników Mania poprowadziła dziedzicowy dar do "ludzkiej" obory. Dumnie wystawiała dłoń, na palcu złocił się pierścionek, również prezent ślubny od