ruchu lodowców. L. Agassiz propagował „teorię ślizgu”. Zgadzał się z nim matematyk W. Hopkins, który na podstawie badań i obserwacji na Mer de Glace jako pierwszy sformułował „prawo ślizgu” (1845, 1862 r.). Idea płynięcia lepkiego lodowców pochodzi od A. Rendu (1841 r.), a przejął ją i udoskonalił J.D. Forbes w 1842 r. J. Tyndall, T.H. Huxley i J. Thompson, niezależnie od siebie, uważali regelację za proces odpowiedzialny za ruch lodowców i nadający im cechy cieczy o dużej lepkości. Teoria lepkości była motywem laboratoryjnych badań odkształceń lodu (E. Reusch, J.C. McConnel,H. Hess, B. Weinberg