drugiej - jego równie silnej skłonności do tolerancji połączonej z absurdalnie-obrazoburczym poczuciem humoru. W Zaocznym przesłuchaniu Havel wspomina epizod, który demonstruje szczególnie przejrzyście, na czym polega w praktyce to stałe zrośnięcie się ze sobą dwu stron jego natury. W początkowej fazie rządów Husáka młodemu dramatopisarzowi zdarzyło się pewnego dnia brać udział we wspólnym posiedzeniu zarządów związków twórczych, które obawiały się w tym czasie - jak się wkrótce okazało, nie bez podstaw - rychłego rozpędzenia na cztery wiatry. Havla uczyniono członkiem trzyosobowej komisji, której zadaniem było naszkicowanie projektu oświadczenia, zgłaszającego zawczasu protest wobec tego rodzaju akcji odwetowych reżymu. "Jednakże nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności - opowiada Havel