musi zagwarantować sobie egzystencję. W związku z tym musi osiągać jakiś zysk, aby uniknąć bankructwa finansowego, pokryć przynajmniej w części roszczenia udziałowców w zakresie dywidend oraz zapewnić sobie środki na finansowanie rozwoju. Zdolność spółki do wygospodarowania zysku w dalszym ciągu jest też istotnym kryterium oceny sprawności jej kierownictwa, dokonywanej przez udziałowców i kredytodawców. Dbałość o własny prestiż i bezpieczeństwo uniemożliwia więc czołowym kierownikom całkowite zaniedbywanie zysków.<br>Posługując się tego typu argumentacją twórcy głównych koncepcji menedżerskich, podobnie jak twórcy szkoły behawioralnej, postulują konieczność rewizji przyjmowanego tradycyjnie założenia o maksymalizacji zysku jako zasadniczym celu działania wielkiej współczesnej spółki akcyjnej. Rewizja ta nie wygląda