ucieleśniały je stawały się moimi idolami. W chwili pisania tego listu serce moje przepełnione jest bólem, w wyniku bowiem straszliwej powodzi ogromne połacie naszego kraju uległy zniszczeniu. Dziesiątki tysięcy ludzi straciło dach nad głową i dobytek całego życia. Dramatyczne informacje przekazywane w radio i telewizji mobilizują ogromne rzesze rodaków do udzielania pomocy powodzianom. Byłem pewien takiej postawy. Ale wiem też, że ów natychmiastowy odruch zaspokoi tylko doraźne potrzeby - na chwilę bieżącą, istotniejsze zaś będzie bardzo trudne i rozciągnięte w czasie usuwanie skutków klęski, których rozmiarów nikt chyba dzisiaj nie jest w stanie określić. Gdybym wyjawił tu podjęte przeze mnie decyzje, mógłbyś z