był znakomitym wydawcą, kochającym książki, miesiącami zastanawiającym się nad szatą graficzną jakiegoś tomu, ale miał węża w kieszeni i z dużymi oporami podpisywał czeki na honoraria. Staś, który był wiecznie bez pieniędzy, nachodził go często, stąd to jego doświadczenie i rady podsuwane kolegom. Nie sądzę jednak, by wskazówki, jakich mi udzielił, sam przedtem wprowadził w czyn, lecz to, co mi zalecał, było doskonałym skrótem określającym postępowanie Gluksmana i jego charakter. Oczywiście nie skorzystałem z instrukcji Stasia, przekonałem się jednak, że było w nich wiele słuszności.<br>Gluksman przyjął mnie uprzejmie i nie dopuścił do głosu, szeroko roztaczając przede mną wizję rozwoju wydawnictwa