kultury europejskiej do samokwestionowania się jest dziedzictwem tradycji chrześcijańskiej. Teza ta budzi we mnie sprzeciw, jeśli -oczywiście - nie wyeksplikować tego, co się rozumie przez "tradycję chrześcijańską" w taki sposób, by z tej eksplikacji wynikała ona tautologicznie. W każdym razie teza ta byłaby dla mnie ogromnie wątpliwa, gdyby tradycji chrześcijańskiej nie ujmować tak całkiem oddzielnie od życia jej instytucji - kościołów. Gdyby natomiast na rzecz tej tezy przywołany miał być argument stałego istnienia w chrześcijaństwie różnych ścierających się nurtów, to przyznam, że byłby to dla mnie argument niewystarczający. Potrafiłbym wskazać również i inne formacje światopoglądowe nieustannie rozdzielane przez ścierające się nurty, o których