się udziela. Za ułanami "latają" więc, i gotowe są "latać" panienki, mężatki i wdowy; zresztą "leci" też z nimi, czy też "ulata" za nimi we wzmiankowanej piosence również ostatnia myśl odchodzącej ze świata staruszki.<br>Powróćmy wszakże do omawianego Ostatniego mazura. W jego tekście pojawia się bowiem jeszcze jedno znamienne określenie: ułan jest mianowicie "niestały". Nie chodzi tu bynajmniej o zrozumiałą skądinąd u kogoś tak atrakcyjnego chwiejność uczuciową. "Niestałość" ułana to jego mobilność militarna: wszak "O pół mili wre potyczka /Słychać pierwsze strzały". Ta informacja to przecież oczywiste stwierdzenie wspomnianego wtargnięcia jednej przestrzeni w inną. Taniec, taneczny ruch lotnego młodziana, zostaje naznaczony