osobliwościami, sposób ich obcowania z powierzonymi ich opiece zwierzętami i roślinami. Dochodzi do tego jeszcze ich wczesne zaznajomienie się z życiem i śmiercią, wszak każde "nowe ogniwo łańcucha" oznaczało niebezpieczeństwo dla matki i nowonarodzonego dziecka. Utrata rodzeństwa we wczesnych latach na skutek tyfusu, szkarlatyny albo innych bądź to nieuleczalnych, bądź uleczalnych chorób, z tej perspektywy wydaje się czymś zupełnie normalnym. Jeśli nie oczekuje się od tego familijnego źródła zbyt wiele, wtedy uda się czytelnikowi wejrzeć w życie wschodniopruskiego majątku lat 40. i 50. XIX wieku. Znajdzie tu ni mniej ni więcej, jak reminiscencje na temat już wtedy nieodwołalnie straconego raju dzieciństwa