których jest ono prowadzone.<br>Taki właśnie skok jakościowy dokonał się w siłach zbrojnych poszczególnych państw po II wojnie światowej, kiedy wraz ze znacznym wzrostem siły ognia i manewrowości wojsk, musiała także wzrosnąć ruchliwość i dynamika prowadzenia działań bojowych. Odnosiło się wrażenie, że sam akt walki, akt oddziaływania na poszczególne cele uległ poważnemu skróceniu gdy tymczasem pole bitwy stawało się szersze, bardziej różnorodne, coraz bardziej "nie uporządkowane".<br>Manewrowość, wyzwolona możliwościami nowoczesnej techniki nasycającej wojska, sprawiała załogom rozpoznawczym jeszcze większe trudności. Można ją było porównać do zachowania boksera na ringu, dążącego do umocnienia swej pozycji poprzez intuicyjny, ciągły "taniec", szybkie przemieszczanie się po