oznaczający zaprzepaszczanie szans ekonomicznych na wprowadzanie zmian technologicznych (w odróżnieniu od rutynowego wykorzystywania dostępnych zasobów, będącego przedmiotem oceny efektywności statycznej). Co istotne, nie jest tak, że tego rodzaju brak efektywności dynamicznej musi być konsekwencją braku równowagi, natomiast jest możliwa zależność odwrotna. W tym samym duchu, można stwierdzić, że głównym miernikiem ułomności systemowej socjalizmu jest nie tyle rozmiar niezaspokojonego popytu, ile skala nadmiernych kosztów związanych z wyborem niewłaściwych technologii. <br>Chociaż Kornai akcentuje związek niedoborów z brakiem dyscypliny finansowej, to można i drugi czynnik traktować jako jedną z głównych przyczyn braku zainteresowania zmianami technologicznymi, zarówno po stronie produktu, jak i procesu wytwórczego. Niejednokrotnie