ani aerodynamiczne. Przeciwnie - firma produkowała limuzyny i nie żałowała niczego. Wielkie nadwozia o wspaniałych kształtach przypominały bardziej pałace niż pojazdy, a ilość chromu dla ozdoby mogłaby z powodzeniem wystarczyć na instrumenty chirurgiczne we wszystkich szpitalach Niemiec. Do wykończenia ich wnętrz używano najszlachetniejszych gatunków drewna i najlepiej wyprawionej skóry. Pod maskami umieszczano nierzadko silniki, których nie powstydziłyby się współczesne auta o zacięciu sportowym. Ot, choćby taki model 630 z 1926 roku (fot. 2). Sześciocylindrowy motor miał pojemność ponad 6 litrów i moc aż 140 KM, a rozpędzał limuzynę do prędkości 124 km/h! Albo limuzyna C z 1934 (fot. 3): 8 cylindrów