z tego stracha czkawki dostał - odciął się<br>Pawlak, krzywiąc się w pogardliwym uśmiechu. Nie wyszedł mu ten<br>uśmiech, bo mięśnie miał sparaliżowane strachem. Uniósł nogę i<br>ostrożnie postawił ją przed sobą. Rękoma rozgarniał pochylone ku ziemi<br>kłosy jak wodę w stawie, usiłując wypatrzyć coś pod stopami. Za nim<br>ruszył Kargul, unosząc długie nogi wysoko jak bocian i bacznie<br>obserwując każdy krok Pawlaka. Co chwila trzęsła nim czkawka.<br> - Widać, jak on silnie przestrachany - szydził Pawlak, sam blady ze<br>strachu.<br> - Nie ze strachu mnie telepie, tylko od tej twojej "żmijówki" -<br>usprawiedliwiał się Kargul.<br> - Może być przyda się ona jeszcze na stypę po tobie