uniwersalnym potępianiu samo siebie również skazuje na potępienie. Taka perspektywa jest źródłem trwogi przed wolnością. Na przeciwległym krańcu znajdujemy czystą wspaniałomyślność, która jest oddawaniem chwały, bo coś jest chwały godne. Ta perspektywa jest źródłem zafascynowania wolnością. Ów idealny wzór dróg wolności znajduje na gruncie religii swe symboliczne odwzorowanie w wyobrażeniu upadających aniołów. Droga upadku anioła wiedzie od czystej wspaniałomyślności tego, kto żyje samym oddawaniem chwały, do czystego szyderstwa tych, którzy żywią się samą negacją dobra. Ale człowiek nie jest aniołem. Idealne perspektywy wolności są wyłącznie treścią jego transcendentalnej wyobraźni. Sam będąc uwikłany w konkretne sytuacje życiowe i w potrzeby ciała, jest