godzina więc należy mi się trochę wolności. Również bagaże stały się lekkie jak piórko. Tył zwrot, naprzód marsz. Do miasta na obiad. Tak jak postanowiłem tak zrobiłem. W rzeczywistości, wstyd się przyznać, ogarnęła mnie zwyczajna panika. Wsiadłem w pierwszy lepszy autobus komunikacji miejskiej i udałem się do centrum aby oddychać upragnioną wolnością. Jednak te cholerne toboły znowu stały się bardzo ciężkie, szczególnie wojskowy plecaczek gdzie zapakowany był cały mój służbowy ekwipunek łącznie z tzw. wojskową "bechatką". Jedynie opinacze się już nie zmieściły więc wiozłem je w torbie z cywilnymi rzeczami. Zjadłem jeszcze hot-doga, posiedziałem sobie na ławeczce i gdzieś około