przeznaczone na sprzedaż produkty gospodarstw szlacheckich oraz towary sprowadzane dla dworów ziemiańskich. Zobowiązano wojewodów do nakładania tzw. taks wojewodzińskich, czyli do ustalania cen na wyroby rzemieślnicze, co przede wszystkim miało hamować ich nieuzasadniony wzrost.<br>Podobne działania w celu zapobiegania drożyźnie podejmowały same miasta.<br><br>Wszystkie te postanowienia zapewniały szlachcie korzystną i uprzywilejowaną pozycję w życiu gospodarczym państwa, choć w praktyce nie zawsze ich przestrzegano.<br><br>Przodująca rola Gdańska. Gdańsk wyrósł wówczas na najbogatsze miasto Rzeczypospolitej i jeden z najpotężniejszych ośrodków handlowych w Europie. "Nawet okręty portugalskie i innych krajów przybywają po zboże polskie do Gdańska [...]. W miesiącu sierpniu, kiedy odbywa się tu wielki