planie sześcioletnim (1949-1955). W tym czasie tak w Polsce, jak i we wszystkich państwach socjalistycznych wprowadzony został - wzorem radzieckim - kolektywno-planowy system gospodarczy, a w konsekwencji - ściśle scentralizowany model zarządzania przedsiębiorstwami państwowymi. Omnipotentne państwo opierało swoją władzę na monopolu ideologii, przejawiającej się w zasadzie na kierowniczej roli partii, zdecydowanym uprzywilejowaniu państwowej własności gospodarczej oraz scentralizowanym planowaniu, w myśl którego wszystkie ważne decyzje gospodarcze oraz alokacja zasobów produkcyjnych powinny być skupione na szczeblu centralnym. Zarządzaniu przedsiębiorstwami nadano charakter dyrektywny, jednoosobowy - dyrektor był powoływany przez odpowiedniego ministra (lub prezydium właściwej rady narodowej). Nastąpiło bezpośrednie podporządkowanie przedsiębiorstw organom administracji państwowej, które z kolei