20; 9, 1-36).<br>Już na pierwszy rzut oka widać, że część pierwsza zawiera głównie zapowiedź sądu i kary, druga zaś zapowiada pociechę i dodaje otuchy. W pierwszej, będącej mieszaniną danych autobiograficznych proroka z jego mowami, często pojawia się imię Izajasza. W drugiej natomiast mamy tylko nauki prorockie i różne urywki liryczne, a imię proroka nie pojawia się ani razu. Tłem pierwszej są wspomniane tu uprzednio wydarzenia, drugiej zaś - częściowo Babilon w okresie chaldejskim (nowobabilońskim około 630-539 r. p.n.e.), a częściowo Judea i Jerozolima, jednak bez żadnej aluzji do panowania asyryjskiego. Toteż nic dziwnego, że prawie wszyscy bibliści