kontrolę. <br><br> Już Piotr Wielki, który w zasadzie wysoko cenił fachowość, powoływał na urzędy nie ludzi najlepiej do nich przygotowanych, ale tych, których lubił lub uważał za wiernych i zaufanych. Sytuacja pogorszyła się po jego śmierci. Wielokrotnie ośmieszana nieudolność biurokracji rosyjskiej pochodziła bardziej z nieumiejętności niż ze złej woli. Nie każdy urzędnik potrafił, jak Piotr, szybko uczyć się nowych i nieznanych spraw; każdy za to nieomal starał się wykorzystywać urząd do czerpania korzyści osobistych. Wprawdzie łapówki (wzjatki) zaczęto wytwornie nazywać "akcydencjami", ale nadużycia kwitły może jeszcze bardziej niż w dawnym systemie. Od czasu do czasu wieszano jakiegoś poborcę podatków czy nawet gubernatora