A potem nagle usłyszała głos, który nie był jej głosem, ale nie należał też do nikogo z obecnych w pokoju. Bezosobowy, dochodzący gdzieś z zewnątrz głos wyraźnie wypowiedział imię: MIMI. I ona je powtórzyła. <br>- Mimi! Oczywiście Mimi! - zawołała z radością pani Szafrańska, a Zuzanna wybuchnęła płaczem. <br>Długo nie mogła się uspokoić. Oni jej nie przeszkadzali, ani ten siwy pan, ani śpiewaczka. A potem do pokoju weszła kobieta, którą Zuzanna już znała. Kobieta nic nie mówiła, patrzyła tylko na Zuzannę oczyma pełnymi łez. Nie musiała ją pytać o tego psa Eryka, zrozumiała, że to był podstęp. Ale nie miała o to żalu