przestrzenne akumulacji zimowej.<br> Przykładem w miarę równomiernego wzrostu akumulacji zimowej wraz z wysokością jest lodowiec Stor w Norwegii (Hagen, 1988) (por. rys. 4.9). Na południowym Spitsbergenie stwierdzono przyrost akumulacji wraz z wysokością o 11 g/cm na 100 m (Migała i in., 1988), 13 g/cm (Pulina &#150; informacja ustna). Na poszczególnych lodowcach warunki lokalne modyfikują tę zależność.<br> Ważnymi lokalnymi czynnikami gromadzenia śniegu są: charakter rzeźby terenu (w tym kąt nachylenia powierzchni lodowca i otaczających stoków), ekspozycja lodowca i kierunek przeważających wiatrów w okresie akumulacji. Na stromiznach pokrywa śnieżna jest cieńsza lub nie utrzymuje się wcale. Powoduje to dodatkowe zasilanie