ludzi przybywających w Tatry. Dla jednych są one jedynie otoczeniem, nie wywołującym żadnych reakcji emocjonalnych, dla innych zaś - niezapomnianym przeżyciem, metaforą, uniesieniem religijnym, księgą powoli otwierającą się, powrotem do odczuć wywodzących się z głębi naszej historii. We wszystkich kulturach świata, od zarania ich dziejów, szczyty gór były traktowane jako miejsca uświęcone, gdzie niebo styka się z ziemią, jako oś świata (axis mundi), tam gdzie gór nie było, tworzono je sztucznie, jak w starożytnym Sumerze lub Egipcie. Stosunek do gór, genetycznie już zakodowany, był głównym motorem psychologicznym alpinizmu. Symboliczne traktowanie rzeczywistości przyrodniczej, właściwe każdemu człowiekowi, jest nieustannie wzmacniane przez literaturę i sztukę