kocur; kiedy Ewelina nachyliła się nad nim, spojrzał na nią zielonymi oczami. <br>- Piękny jesteś! - powiedziała. <br>Po chwili na ganek wyszedł właściciel domku z głową siwą jak gołąb i pooraną bruzdami twarzą. Trzymał się jednak krzepko, był schludnie ubrany, miał na sobie białą koszulę i spodnie starannie pocerowane. To wszystko nie uszło uwagi Eweliny, była pewna, że kryje się za tym kobieta i bardzo się zdziwiła, kiedy się okazało, że stary Mazur mieszka sam. Żona zmarła zaraz po wojnie, dzieci nie mieli. Poczęstował ich kwasem chlebowym, który bardzo Ewelinie smakował. Od razu nabrała zaufania do tego człowieka, mówił źle po polsku, mazurzył