działania insuliny - i nie tylko&lt;/&gt;<br><br>W latach siedemdziesiątych sformułowana zastała hipoteza, w myśl której nadtlenek wodoru jest mediatorem działania insuliny. Hipoteza ta powstała w wyniku kilku różnych obserwacji. Stwierdzono, że nadtlenek wodoru stymuluje transport glukozy do adipocytów. Związek ten preferencyjnie stymuluje utlenianie glukozy w pozycji C-1 (w stosunku do utleniania w pozycji C-6), wzmaga biosyntezę glikogenu, hamuje rozkład lipidów indukowany przez hormony, obniża ilość receptorów insuliny w komórkach - czyli wywołuje efekty będące skutkami oddziaływania insuliny. Z drugiej strony, wykazano, że insulina stymuluje wytwarzanie nadtlenku wodoru w adipocytach. Czyżby hormon ten indukował błonową oksydazę NADPH, a enzym ten był przekaźnikiem