krzesanego. "To nie żarty - "Kopaczka". Uspokoił przyspieszony oddech na dwucentymetrowym "wygodnym" <orig>stopieńku</>. Jeszcze 10 metrów <orig>"aussera"</> i zwycięstwo nasze - mruczy... Kończ prędzej, bo się zmęczysz - krzyczę. - Ostatnie dwa haki wbiłem do mchu w półeczce - wykrztusił Jasiek. - To nic, nie polecisz wprost z góry, tylko wahadłem i - "co ma wisieć nie utonie". Zadyndamy na silnym haku. Znowu "Kleryk" buja - mruczy "Ischias" i zaczyna "kończyć"... Niedługo to trwało, ale te minuty dały całą głębię wrażeń, jakie się tylko w takich sytuacjach przeżywa. Dały te krótkie chwile wspomnienie silniejsze niż granit, gdy napięcie nerwów osiągnęło swój szczyt. Jeszcze ja tylko miałem "pogłaskać" ową zaklętą