teoriopoznawczym, opisanym przez Ingardena jako proces tworzenia przedmiotu estetycznego. Ten aspekt łączy się ze sferą podmiotową. Drugim aspektem jest wskazany proces tworzenia się struktury zaktualizowanej ze struktury rudymentarnej i jako taki odnosi się do ontologii dzieła sztuki. Ten ostatni możliwy jest dzięki wcześniejszej dynamizacji przedmiotu przez podmiot. <br>Nie należy dynamizacji utożsamiać z konkretyzacją, ponieważ tę pierwszą można w sensie porządku ontologicznego nazwać przyczyną, a drugą skutkiem. Dynamizacja jest procesem posiadającym swój fundament w fizyczności dzieła sztuki, konkretyzacja dotyczy miejsc niedookreślonych, ale swoje źródło posiada w aktach świadomości odbiorcy (w aktach intencjonalnych). Konkretyzacja powoduje wypełnienia miejsc niedookreślonych, a dynamizacja umożliwia takie wypełnienia