jest defensywną formą walki (obrony), stosowaną przez każdy element (obiekt). Zasadnicze cele osiąga się przez realizowanie przedsięwzięć czynnych (rozpoznanie, rażenie) oraz biernych (rozbudowa fortyfikacyjna, maskowanie bezpośrednie), minimalizujących skutki ataku środków napadu powietrznego. Zasadnicze jego cechy to: kompleksowość, efektywność, autonomiczność, unifikacja środków rażenia i odporność.<br>Podsystem zabezpieczenia inżynieryjnego ma na celu utrudnianie przeciwnikowi wykrycia systemu łączności, uodpornienie tego systemu na uderzenia, stworzenie dogodnych warunków pracy i odpoczynku dla ludzi oraz zapewnienie dogodnej komunikacji elementom (obiektom) systemu. Głównymi przedsięwzięciami realizowanymi w ramach podsystemu są: rozpoznanie inżynieryjne terenu w rejonach rozmieszczenia elementów systemu łączności, rozbudowa fortyfikacyjna tych rejonów, budowa zapór inżynieryjnych i wykonanie niszczeń