wroga".<br>W tych dwóch mitologicznych tragediach odnajdujemy nowy porządek, nowy system odniesienia, nową sentencję wyroku, jaki ciąży nad bohaterami: samowiedzę psychologiczną.<br>Bohaterowie Racine'a wiedzą o sobie wszystko, aż do dna, aż do najgłębszych tajemnic. Znają siłę i głębię swoich namiętności. Zadając sobie lub swoim najbliższym śmierć, wiedzą od czego się uwalniają: od straszliwszych niż ból fizyczny cierpień miłości, dumy, nienawiści. Potrafią popełniać zbrodnie z poczuciem niewinności: jak Eryfila, która zdradziła kapłanom plan ucieczki Ifigenii, czy Fedra, która oskarżyła niewinnego Hipolita - wobec cierpień miłości nie istnieje dla nich moralność. Jest to miłość zachłanna, jednostronna: kochająca uważa przedmiot miłości za swoją własność, nie